Αντιμετώπιση Βουβωνοκήλης
Η βουβωνοκήλη αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την πλέον σύγχρονη λαπαροσκοπική μέθοδο στην Ευρωκλινική Αθηνών
Η βουβωνοκήλη είναι μία από τις συχνότερες παθήσεις αφού ένας στους 12 ενήλικες θα εμφανίσει τη νόσο κάποια στιγμή στη ζωή του. Στους άντρες η επίπτωσή της είναι πολύ μεγαλύτερη. Ο μηχανισμός δημιουργίας της δεν είναι πλήρως κατανοητός, αν και έχουν αναγνωριστεί συγκεκριμένοι παράγοντες κινδύνου, όπως η κληρονομικότητα, η ενασχόληση με βαριές χειρωνακτικές εργασίες και η σύνθεση «κακής ποιότητας» κολλαγόνου. Οι βουβωνοκήλες είναι χάσματα που εμφανίζονται στα κοιλιακά τοιχώματα της βουβωνικής περιοχής και, εκτός από αισθητική δυ- σμορφία, μπορεί να προκαλούν ενόχληση ή και τοπικό πόνο. Ο σημαντικότερος, όμως, κίνδυνος που διατρέχουν είναι η πιθανότητα περίσφιξής τους, που αποτελεί επείγουσα χειρουργική κατάσταση. Ευτυχώς η πιθανότητα αυτή στους ασθε- νείς με ασυμπτωματικές βουβωνοκήλες είναι μικρότερη από 1%.
Η Θεραπεία
Η θεραπεία της νόσου είναι αποκλειστικά χειρουργική, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι απαραίτητο να χειρουργούνται όλοι όσοι θα διαγνωστούν με βουβωνοκήλη. Τα τελευταία 30 χρόνια, για τη χειρουργική θεραπεία όλων των κηλών, χρησιμοποιούνται «πλέγματα» τα οποία έχουν ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα υποτροπής της νόσου. Πρόκειται για λεπτά κομμάτια συνθετικού υλικού με μικροσκοπικούς πόρους και μεγάλη αντοχή. Ο βασικός τους ρόλος είναι να αναγνωρίζονται από τον ανθρώπινο οργανισμό ως ξένα σώματα και να προκαλούν γύρω τους τον σχηματισμό μιας ισχυρής εσωτερικής ουλής που επενδύει τα κοιλιακά τοιχώματα στο σημείο της κήλης, «φράζοντας» με τον τρόπο αυτό το χάσμα της. Ολα τα πλέγματα είναι βιοσυμβατά και δεν προκαλούν προβλήματα ή παρενέργειες στο ανθρώπινο σώμα.
Σύγχρονη Αντιμετώπιση
Για τη χειρουργική θεραπεία της βουβωνοκήλης μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ανοικτή ή η λαπαροσκοπική τεχνική. Στην ανοικτή μέθοδο, η αποκατάσταση της κήλης γίνεται μέσω μιας τομής 5-8 εκ. στη βουβωνική περιοχή και το πλέγμα τοποθετείται στην εξωτερική μεριά των κοιλιακών τοιχωμάτων, όπου και καθηλώνεται με ράμματα. Αντιθέτως, στη λαπαροσκοπική τεχνική τόσο η ανάταξη της κήλης όσο και η τοποθέτηση του πλέγματος πραγματοποιείται από την εσωτερική μεριά των κοιλιακών τοιχωμάτων, διαμέσου μιας μικρής τομής ενός εκατοστού και χωρίς να είναι αναγκαία η καθήλωσή του με ράμματα.
Σήμερα γνωρίζουμε πως η καταλληλότερη μέθοδος αποκατάστασης μιας βουβωνοκήλης εξατομικεύεται. Ο χειρουργός, συνεκτιμώντας πολλές παραμέτρους (την ηλικία, το μέγεθος και τη χρονιότητα της κήλης) προτείνει σε κάθε ασθενή την καταλληλότερη γι’ αυτόν μέθοδο.
Τα τελευταία χρόνια προοδευτικά εδραιώνεται η λαπαροσκοπική τεχνική ως η μέθοδος εκλογής στη θεραπεία της βουβωνοκήλης. Oπως καταδεικνύεται σε κλινικές μελέτες, εκτός από τη μεγα- λύτερη αποτελεσματικότητά της, είναι σαφώς πιο ατραυματική και συνοδεύεται από ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο. Στη λαπαροσκοπική τεχνική, δε, χρειάζεται να τραυματίσουμε ή να κόψουμε κάποιο στρώμα του κοιλιακού τοιχώματος, ενώ το πλέγμα σταθεροποιείται στη θέση του μόνο με την πίεση που του ασκείται από μέσα, από τα κοιλιακά σπλάχνα. Η λαπαροσκοπική είναι η μοναδική τεχνική «χωρίς τάση, χωρίς πόνο και χωρίς ράμματα». Τέλος, η μετεγχειρητική πορεία των ασθενών είναι σαφώς πιο εύκολη. Εξέρχονται την ίδια ημέρα του χειρουργείου και μπορούν από τις πρώτες ώρες να περπατούν και να αυτοεξυπηρετού- νται. Μπορούν επίσης μετά από δύο εβδομάδες να ξεκινήσουν κάποιο ελα- φρύ πρόγραμμα γυμναστικής χωρίς βάρη, ενώ μετά από ένα μήνα επανέρχο- νται σε πλήρη δραστηριότητα.
Τα τελευταία 10 χρόνια η χειρουργική μας ομάδα έχει αντιμετωπίσει πολύ μεγάλο αριθμό ασθενών με βουβωνοκήλη, εφαρμόζοντας σχεδόν αποκλειστικά τη λαπαροσκοπική τεχνική και συγκεκρι- μένα την εξελιγμένη μέθοδο ΤΕΡ (εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση). Τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά και τα ποσοστά υποτροπής μηδενικά.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
MD, PhD ∆ιευθυντής Γενικός Χειρουργός Ευρωκλινικής Αθηνών