Μέθοδος:
- Ανώδυνη
- Αναίμακτη
- Χωρίς τραύμα
- Χωρίς ράμματα
- Χωρίς ουλές
Πλεονεκτήματα:
- Άμεση κινητοποίηση
- Βραχεία νοσηλεία
- Ταχεία επαναφορά σε πλήρη δραστηριότητα
Συχνές Ερωτήσεις
Στη λαπαροσκοπική χειρουργική αποκατάσταση της κοιλιοκήλης (μετεγχειρητική κήλη ή ομφαλοκήλη), το χειρουργείο πραγματοποιείται μέσω δύο μικρών οπών, 1cm και 0,5cm στα πλάγια κοιλιακά τοιχώματα χωρίς να χρειάζεται να ανοιχθεί εκ νέου η παλαιά τομή. Δια μέσου αυτών και με τη βοήθεια ειδικών λαπαροσκοπικών εργαλείων ανατάσσεται το περιεχόμενο της κοιλιοκήλης και αναγνωρίζεται το χάσμα της από το εσωτερικό της κοιλίας. Στην τεχνική αυτή το πλέγμα τοποθετείται, απλώνεται και στερεώνεται στην εσωτερική μεριά των κοιλιακών τοιχωμάτων καλύπτοντας περιμετρικά το κηλικό χάσμα.
Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι πολλά. Είναι μια τεχνική ατραυματική και αναίμακτη αφού το χειρουργικό τραύμα είναι ασήμαντο. Ο μετεγχειρητικός πόνος τις πρώτες ημέρες είναι ελάχιστος και σίγουρα πολύ μειωμένος σε σχέση με την ανοικτή τεχνική. Οι ασθενείς κινητοποιούνται πλήρως σε 3-4 ώρες μετά από το χειρουργείο, πίνουν νερό και σιτίζονται την ίδια ημέρα και οι περισσότεροι παραμένουν στο νοσοκομείο μόνο για ένα βράδυ. Οι τομές στο δέρμα είναι τόσο μικρές που δεν αφήνουν σημάδια. Δε χρειάζονται αλλαγές τραύματος και οι ασθενείς μπορούν να κάνουν ελεύθερα μπάνιο από την επομένη του χειρουργείου. Με την τεχνική αυτή η πίθανότητα επιμόλυνσης του πλέγματος είναι ελάχιστη και η επαναφορά των ασθενών σε πλήρη ατομική και επαγγελματική δραστηριότητα ταχύτατη. Το σημαντικότερο πλεονέκτημά της όμως είναι πως αποτελεί μια εξαιρετικά αποτελεσματική μέθοδο για τη θεραπεία της κοιλιοκήλης και συνοδεύεται από μικρότερα ποσοστά υποτροπής της νόσου σε σχέση με την ανοικτή τεχνική.
Το μόνο μειονέκτημα είναι το κόστος το οποίο είναι συγκριτικά υψηλότερο. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη χρήση ειδικού λαπαροσκοπικού εξοπλισμού (καθηλωτικά tacks) αλλά κυρίως στο ότι τα πλέγματα που χρησιμοποιούνται σ’ αυτή την τεχνική είναι αρκετά ακριβότερα από τα απλά γιατί έχουν συγκεκριμένες και αυστηρές προδιαγραφές κατασκευής. Πιο συγκεκριμένα, επειδή τοποθετούνται ενδοπεριτοναϊκά και έρχονται σε άμεση επαφή με τα σπλάχνα πρέπει, σε αντίθεση με τα απλά, να είναι πλήρως καλυμμένα με ειδικές αντισυμφυτικές μεμβράνες τουλάχιστον από τη μία τους επιφάνεια ώστε να αποφεύγονται οι συμφύσεις που μπορεί να δημιουργηθούν με τις εντερικές έλικες.
Υπάρχουν κάποιοι σχετικοί περιορισμοί ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής της, όπως είναι το μέγεθος της κήλης, η θέση της, η χρονιότητά της και τα πολλαπλά προηγούμενα χειρουργεία στην κοιλιά. Έτσι ασθενείς με πολύ μεγάλες κοιλιοκήλες, που εντοπίζονται κοντά στο θωρακικό τοίχωμα ή στη λεκάνη, οι οποίες δεν ανατάσσονται ενδέχεται να μην μπορούν να χειρουργηθούν με τη λαπαροσκοπική μέθοδο για τεχνικούς λόγους.
Στους ασθενείς με υποτροπή της κοιλιοκήλης τους, η λαπαροσκοπική τεχνική μπορεί να εφαρμοσθεί και μάλιστα πρέπει να αποτελεί τη μέθοδο εκλογής. Ο λόγος είναι ότι το νέο χειρουργικό πεδίο θα είναι «καθαρό» από ουλές, η ανατομία του ξεκάθαρη, αφού η πρώτη εγχείρηση έγινε σε άλλο ανατομικό χώρο και η πλαστική αποκατάσταση πιο εύκολη και αποτελεσματική. Είναι αυτονόητο ότι θα τοποθετηθεί εκ νέου πλέγμα, ανεξαρτήτως από το αν είχε τοποθετηθεί άλλο στο πρώτο χειρουργείο.
Η λαπαροσκοπική μέθοδος μπορεί να γίνει μόνο με γενική αναισθησία.
Τα «πλέγματα» που χρησιμοποιούνται στη χειρουργική θεραπεία της κοιλιοκήλης είναι λεπτά κομμάτια συνθετικού υλικού, διαφόρων διαστάσεων σε επίπεδη μορφή. Τοποθετούνται απλωμένα στην εσωτερική επιφάνεια των κοιλιακών τοιχωμάτων καλύπτοντας περιμετρικά το άνοιγμα της κήλης και καθηλώνονται στη θέση τους με διάφορους τρόπους (ράμματα, clips, tacks). Ο βασικός ρόλος των πλεγμάτων είναι να αναγνωρίζονται από τον ανθρώπινο οργανισμό ως ξένα σώματα και να προκαλούν τον σχηματισμό μιας ισχυρής εσωτερικής ουλής γύρω τους, η οποία θα ισχυροποιήσει τα αδύναμα κοιλιακά τοιχώματα, «σφραγίζοντας» το στόμιο της κήλης. Το μέγεθος των πλεγμάτων είναι πάντα αρκετά μεγαλύτερο από το στόμιο της κήλης που πρέπει να καλύψουν.
Τα πλέγματα που τοποθετούνται ενδοπεριτοναϊκά και έρχονται σε άμεση επαφή με τα σπλάχνα πρέπει, σε αντίθεση με τα απλά, να είναι πλήρως καλυμμένα με ειδικές αντισυμφυτικές μεμβράνες τουλάχιστον από τη μία τους επιφάνεια. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται οι συμφύσεις και τα συρίγγια που μπορεί να δημιουργηθούν μεταξύ του πλέγματος και των εντερικών ελίκων, διατηρούνται όμως οι ιδιότητες εκείνες του πλέγματος που προάγουν τη δημιουργία ισχυρής ουλής.
Επειδή με τη χρήση τους μειώνεται κατά πολύ η πιθανότητα υποτροπής της κήλης. Από το 1990 που ξεκίνησε η τοποθέτηση πλεγμάτων σε ευρεία κλίμακα σε όλο τον κόσμο παρατηρήθηκε μείωση των υποτροπών της νόσου κατά 5-10 φορές τουλάχιστον (από το 40% στο 5-8% περίπου).
Ναι. Η λαπαροσκοπικά αποκατάσταση της κοιλιοκήλης δεν είναι εφικτό να γίνει χωρίς την τοποθέτηση ενδοκοιλιακού πλέγματος, για τεχνικούς λόγους.
Μετά από 25 χρόνια εμπειρίας με την τεχνική και την τοποθέτηση πλεγμάτων σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Τα πλέγματα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία όλων των κηλών είναι απολύτως ασφαλή για τον οργανισμό σας και το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα δεν προκαλεί ούτε άμεσες ούτε απώτερες παρενέργειες ή άλλα προβλήματα υγείας.
Όχι, δεν θα καταλαβαίνετε τίποτα απολύτως. Το πλέγμα θα έχει τοποθετηθεί από την εσωτερική επιφάνεια των κοιλιακών τοιχωμάτων με αποτέλεσμα η φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού που θα προκληθεί να συμβεί σε ένα ανατομικό χώρο που δεν πονάει και που σίγουρα δεν μπορείτε να ψηλαφήσετε Μετά από το χειρουργείο η περιοχή της κοιλιοκήλης θα δείχνει εντελώς φυσιολογική και εσείς δε θα αντιλαμβάνεστε καθόλου την ύπαρξη του πλέγματος.
Χρειάζεται εξειδικευμένος χειρουργικός εξοπλισμός για τη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κοιλιοκήλης;
Στη λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κοιλιοκήλης χρησιμοποιούνται ειδικά πλέγματα που έχουν πολύ συγκεκριμένες και αυστηρές προδιαγραφές κατασκευής καθώς και ειδικές συσκευές τοποθέτησης «καρφίδων» για την καθήλωσή των πλεγμάτων στη θέση τους (καθηλωτικά tacks).
Για την καθήλωση του ενδοπεριτοναϊκού πλέγματος χρησιμοποιούμε ειδικές λαπαροσκοπικές συσκευές με τις οποίες τοποθετούμε πλαστικές ή μεταλλικές στερεωτικές «καρφίδες» σε όλη την περίμετρό του ώστε αυτό να παραμείνει απλωμένο στη θέση του.
Οι λόγοι είναι, κυρίως, δύο. Στη λαπαροσκοπική τεχνική δεν είναι απαραίτητο να «κλείσουμε» με ράμματα το χάσμα της κήλης και έτσι δεν προκαλούμε τάση στα κοιλιακά τοιχώματα. Ο δεύτερος λόγος είναι πως ενώ στην ανοικτή μέθοδο για να τοποθετηθεί και να στερεωθεί το πλέγμα στη σωστή του θέση πρέπει να γίνουν μεγάλες κινητοποιήσεις ιστών και να ανοίξουν διάφοροι ανατομικοί χώροι ανάμεσα στα κοιλιακά τοιχώματα κάτι τέτοιο δε είναι απαραίτητο στη λαπαροσκοπική τεχνική με αποτέλεσμα να είναι πολύ λιγότερο τραυματική μέθοδος.
Η μέση διάρκεια ενός τέτοιου χειρουργείου είναι 1 ώρα.
Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση μιας κοιλιοκήλης είναι μια χειρουργική επέμβαση μέσης βαρύτητας. Συνήθως, στις επεμβάσεις αυτές, εκτός των άλλων, λύνονται χειρουργικά και οι συμφύσεις (δηλαδή τα κολλήματα) που έχουν δημιουργηθεί στην κοιλιά των ασθενών από προηγούμενα χειρουργεία, ώστε το πλέγμα να τοποθετηθεί και να σταθεροποιηθεί στη σωστή θέση. Αυτή η πράξη μπορεί να αυξήσει τη δυσκολία και τη χρονική διάρκεια του χειρουργείου. Τα συχνότερα μετεγχειρητικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν είναι το μετεγχειρητικό αιμάτωμα, ο παροδικός παραλυτικός ειλεός, η μόλυνση του τραύματος ή/και του πλέγματος, και η δημιουργία ορώδους συλλογής (σέρωμα). Αυτές οι καταστάσεις παρουσιάζονται σε ένα ποσοστό 5% των ασθενών και συνήθως αντιμετωπίζονται εύκολα με συντηρητική αγωγή.
Όχι. Οι τομές στο δέρμα είναι τόσο μικρές που δεν αφήνουν σημάδια επειδή ράβονται με μια ειδική ραφή που ονομάζεται ενδοδερμική. Αυτό το ράμμα δε χρειάζεται να αφαιρεθεί και απορροφάται από τον οργανισμό μετά από 20 ημέρες.
Οι περισσότεροι ασθενείς είναι σε θέση να πάρουν εξιτήριο την επόμενη ημέρα του χειρουργείου.
Λίγες μόνο ώρες μετά το χειρουργείο θα μπορείτε να κινητοποιηθείτε έστω και μερικώς. Αργότερα την ημέρα του χειρουργείου θα είστε σε θέση να πιείτε νερό ή τσάι με φρυγανιές και να πάρετε ένα ελαφρύ γεύμα ενώ από την επομένη του χειρουργείου μπορείτε να φάτε ελεύθερα. Συνήθως σας χορηγείται στο χειρουργείο μία δόση ενδοφλέβιας αντιβίωσης και θα σας χορηγηθούν άλλες δύο αργότερα όταν θα βρίσκεστε στο δωμάτιο. Από την επομένη του χειρουργείου μπορείτε να κάνετε μπάνιο ελεύθερα και να βρέξετε τα μικρά τραύματα με νερό και σαπούνι. Μπορείτε επίσης να περπατάτε όσο θέλετε και γενικά θα μπορείτε να αυτοεξυπηρετείσθε πλήρως. Στους ασθενείς με μεγάλες μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες συνιστάται η χρήση ελαστικών κηλεπιδέσμων κατά την κινητοποίησή τους για τις πρώτες δύο-τρεις εβδομάδες μετεγχειρητικά. Για μια βδομάδα καλό είναι να μην οδηγήσετε γιατί, παρότι θα είστε σε θέση να το κάνετε, ενδέχεται να προκύψουν νομικά προβλήματα αποζημίωσης σε περίπτωση ατυχήματος. Με εξαίρεση τα βάρη που θα πρέπει να αποφύγετε να σηκώσετε για 6 εβδομάδες θα επανέλθετε προοδευτικά και μέσα στο πρώτο δεκαήμερο σε πλήρη ατομική και επαγγελματική δραστηριότητα.
Η λαπαροσκοπική τεχνική είναι λιγότερο τραυματική και συνολικά πολύ πιο ανώδυνη από την ανοικτή. Παρόλα αυτά είναι πιθανό να αισθάνεστε κάποιο ήπιο πόνο για τις πρώτες 2-3 ημέρες μετά το χειρουργείο. Ο πόνος αυτός δε θα σας εμποδίζει στην καθημερινότητά σας και συνήθως ανταποκρίνεται πολύ αποτελεσματικά στα ήπια καθημερινά παυσίπονα τα οποία θα μπορείτε να λαμβάνετε ελεύθερα από το στόμα. Κάποιοι ασθενείς θα χρειαστεί να λάβουν προφυλακτική αντιβίωση για 4 ημέρες μετεγχειρητικά.
Αν κάνετε δουλειά γραφείου ή άλλη που δεν απαιτεί σωματική καταπόνηση ή στην οποία δε σηκώνετε βάρη, μπορείτε να επανέλθετε σ’ αυτήν σε δύο εβδομάδες μετά το χειρουργείο. Σε αντίθετη περίπτωση πρέπει να απέχετε από την εργασία σας για τουλάχιστον ένα μήνα. Στις τρεις εβδομάδες μπορείτε να ξεκινήσετε κάποιο ελαφρύ πρόγραμμα γυμναστικής χωρίς βάρη ενώ μπορείτε να μπείτε σε πλήρες πρόγραμμα στις 6 βδομάδες Τέλος, για τις πρώτες 6 εβδομάδες μετεγχειρητικά δεν πρέπει να σηκώνετε πάνω από 5-7 κιλά. Μετά από αυτό το διάστημα μπορείτε να σηκώσετε ότι θέλετε.
Είναι προτιμότερο να βρεθείτε ερωτικά με την/τον σύντροφό σας, μετά από 2 εβδομάδες, προσέχοντας βέβαια να μην υποβάλλετε το σώμα σας σε μεγάλη καταπόνηση. Μετά από 4 εβδομάδες μπορείτε άφοβα να το υποβάλλετε.
Τα τελευταία 25 χρόνια η χρήση και τοποθέτηση πλεγμάτων στη χειρουργική αποκατάσταση όλων των κηλών έχει ελαττώσει σημαντικά των αριθμό των υποτροπών τους (από το 40% στο 5-8% περίπου). Οι συχνότερες αιτίες υποτροπής μιας κοιλιοκήλης είναι η χρήση μικρών ή γενικά ακατάλληλων πλεγμάτων, η κακή τεχνική στην καθήλωσή τους με αποτέλεσμα την πρώιμη μετατόπισή τους, η παχυσαρκία, η μη τήρηση του χρονοδιαγράμματος των μετεγχειρητικών οδηγιών από τους ασθενείς και οι μετεγχειρητικές επιπλοκές όπως η μόλυνση ή η αιμορραγία του χειρουργικού τραύματος.
Η θεραπεία της υποτροπής μιας κοιλιοκήλης είναι μόνο χειρουργική. Όπου είναι εφικτό, θα πρέπει να χρησιμοποιείται διαφορετική τεχνική σε σχέση με την πρώτη προσπάθεια (ανοικτή ή λαπαροσκοπική). Αυτό έχει το πλεονέκτημα ότι το νέο χειρουργικό πεδίο (στο δεύτερο χειρουργείο της υποτροπής) είναι «καθαρό» από ουλές, η ανατομία του ξεκάθαρη αφού η πρώτη εγχείρηση έγινε σε άλλο χώρο και η πλαστική αποκατάσταση πιο εύκολη και αποτελεσματική. Δυστυχώς τα επανειλημμένα χειρουργεία αδυνατίζουν και απονευρώνουν τα κοιλιακά τοιχώματα με αποτέλεσμα τα ποσοστά επιτυχίας κάθε νέας προσπάθειας να είναι μικρότερα. Είναι αυτονόητο ότι θα τοποθετηθεί πλέγμα εκ νέου, ανεξαρτήτως από το αν είχε τοποθετηθεί άλλο στο πρώτο χειρουργείο.