Συχνές Ερωτήσεις
Η «λευκή γραμμή» (linea alba) είναι ένας μακρύς και ισχυρός τένοντας που βρίσκεται στο κέντρο της κοιλιάς και πάνω του ενώνονται ο δεξιός με τον αριστερό ορθό κοιλιακό μυ. Κάθε φορά που συσπώνται οι μύες της κοιλιάς, ασκούνται πολύ μεγάλες δυνάμεις στον τένοντα αυτό, με αποτέλεσμα, σε κάποιους ανθρώπους, να δημιουργούνται μικρά σχισίματα-χάσματα κατά μήκος του. Αυτά σχηματίζονται κατά κανόνα στα αδύναμα σημεία του, εκεί που διαπερνάται από μικρά αιμοφόρα αγγεία. Μέσα από το χάσμα της επιγαστρικής κήλης συνήθως περνά λίπος το οποίο βρίσκεται αποθηκευμένο στην οπίσθια επιφάνεια των κοιλιακών τοιχωμάτων.
Oι περισσότεροι άνθρωποι με επιγαστρική κήλη παρατηρούν ένα μικρό, ομαλό πρήξιμο ή εξόγκωμα σε κάποιο σημείο στην κοιλιά τους πάνω από τον ομφαλό, το οποίο συνήθως είναι αρκετά ενοχλητικό. Να σημειωθεί ότι οι επιγαστρικές κήλες πονούν δυσανάλογα πολύ σε σχέση με το μικρό τους μέγεθος. Αν το πιέσουμε εξωτερικά, το εξογκωματάκι αυτό πονάει περισσότερο και σχεδόν ποτέ δεν εξαφανίζεται.
Η διάγνωσή της γίνεται εύκολα μόνο με την κλινική εξέταση από το γιατρό χωρίς να είναι απαραίτητη καμία άλλη αιματολογική ή ακτινολογική εξέταση.
Οι επιγαστρικές κήλες σπάνια προκαλούν περίσφιξη του περιεχομένου τους. Στην περίπτωση όμως που συμβεί αυτό, το κομμάτι που στραγγαλίζεται και νεκρώνεται συνήθως είναι λίπος του κοιλιακού τοιχώματος και όχι τμήμα εντέρου. Το βασικό πρόβλημα που δημιουργεί μια επιγαστρική κήλη είναι ο μόνιμος ήπιος πόνος στην περιοχή που εμφανίζεται.
Η θεραπεία της είναι μόνο χειρουργική. Οι βασικές αρχές της είναι να αναγνωρισθεί και να καθαριστεί το στόμιο (αυχένας) της κήλης, να αφαιρεθεί το τοιχωματικό λίπος που προβάλει δια του στομίου και να κλείσει το χάσμα με ειδικά ράμματα. Πλέγματα δεν χρησιμοποιούνται για τη χειρουργική θεραπεία-αποκατάσταση των κηλών αυτών γιατί συνήθως το μέγεθός τους είναι πολύ μικρό (<1εκ.).
Για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι πως το χάσμα αυτών των κηλών είναι πολύ στενό, συνήθως μικρότερο από 1 εκατοστό. Έχει αποδειχθεί πως σε τόσο μικρής διαμέτρου κήλες τα πλέγματα δεν προσφέρουν κανένα πλεονέκτημα και για το λόγο αυτό δεν χρησιμοποιούνται. Ο δεύτερος λόγος είναι πως, στην πραγματικότητα, μέσα από αυτές τις κήλες δεν περνά κάποιο τμήμα εντέρου ή λίπους της κοιλιάς αλλά μόνο λίπος που βρίσκεται στην οπίσθια επιφάνεια των κοιλιακών τοιχωμάτων. Αυτό σημαίνει πως συνήθως το οπίσθιο στρώμα του κοιλιακού τοιχώματος είναι ακέραιο, δεν έχει χάσμα που να χρειάζεται ενίσχυση.
Ναι, όλοι οι ασθενείς με επιγαστρική κήλη πρέπει να χειρουργούνται προγραμματισμένα γιατί πάντα δημιουργούνται ήπια ή εντονότερα συμπτώματα.
Η επιγαστρική κήλη χειρουργείται μόνο ανοικτά. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται μια τομή (3-4 εκ) στο δέρμα της περιοχής πάνω από την κήλη μέσα από την οποία αναγνωρίζεται το χάσμα και πραγματοποιείται η πλαστική αποκατάστασή της. Η λαπαροσκοπική τεχνική δεν έχει θέση.
Η χειρουργική αποκατάσταση της επιγαστρικής κήλης μπορεί να πραγματοποιηθεί με γενική ή και τοπική αναισθησία. Γενική αναισθησία απαιτείται συνήθως σε κήλες μεγάλου μεγέθους ή όταν το επιθυμεί ο ίδιος ο ασθενής.
Συνήθως η διάρκεια ενός τέτοιου χειρουργείου είναι μικρότερη από 30 λεπτά.
Για να μην επιβαρύνετε τον οργανισμό σας με τα φάρμακα της γενικής αναισθησίας, για να μπορέσετε να γευματίσετε, να πιείτε καφέ και να σηκωθείτε άμεσα μετά το χειρουργείο και για να πάρετε εξιτήριο μετά από δύο ώρες. Παρά το ότι η γενική αναισθησία είναι μια εξαιρετικά ασφαλής ιατρική πράξη, πολλοί άνθρωποι την αντιμετωπίζουν με υπερβολικό άγχος ή και φόβο. Αν ανήκετε σ’ αύτη την κατηγορία ζητήστε από το γιατρό σας να σας ενημερώσει για την εναλλακτική μέθοδο της τοπικής αναισθησίας στη χειρουργική θεραπεία της επιγαστρικής κήλης.
Η πλαστική αποκατάσταση μιας επιγαστρικής κήλης είναι μια χειρουργική επέμβαση ελάχιστης επικινδυνότητας με μηδενική θνησιμότητα και νοσηρότητα που κυμαίνεται γύρω στο 3%. Οι συχνότερες επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν είναι η μόλυνση του τραύματος ή η δημιουργία ορώδους συλλογής στο τραύμα οι οποίες συνήθως αντιμετωπίζονται πολύ εύκολα συντηρητικά.
Η πλαστική αποκατάσταση της επιγαστρικής κήλης είναι μια ανώδυνη επέμβαση και ο ασθενής είναι σε θέση να κινητοποιηθεί και να πάει στο σπίτι του άμεσα μετεγχειρητικά. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος, και σπάνια χρειάζεται η λήψη ήπιας αναλγησίας από το στόμα για το πρώτο 24ωρο (παρακεταμόλη, αντιφλεγμονώδη).
Μισή ώρα μετά το χειρουργείο θα κινητοποιηθείτε πλήρως και να γευματίσετε, ιδιαίτερα αν αυτό έχει γίνει με τοπική αναισθησία. Αν έχετε πάρει γενική αναισθησία θα είστε σε θέση να πιείτε νερό ή τσάι με φρυγανιές σε 2-3 ώρες μετά την επέμβαση ενώ στις 5 ώρες μπορείτε να πάρετε ένα κανονικό γεύμα. Συνήθως χορηγείται μία δόση ενδοφλέβιας αντιβίωσης στο χειρουργείο. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς είναι σε θέση να λάβουν εξιτήριο την ίδια ημέρα λίγες ώρες μετά το χειρουργείο. Από την ίδια κιόλας ημέρα μπορείτε να περπατάτε όσο θέλετε, να ανεβαίνετε σκάλες και γενικά αυτοεξυπηρετείσθε πλήρως ενώ η δίαιτά σας είναι ελεύθερη. Τη δεύτερη μετεγχειρητική ημέρα κάνετε μπάνιο ελεύθερα και μπορεί να πέσει άφοβα νερό και σαπούνι στο τραύμα το οποίο στη συνέχεια απλώς σκεπάζετε με μια γάζα. Τα ράμματα (αν υπάρχουν) κόβονται στις 8 ημέρες. Μέχρι τότε καλό είναι να μην οδηγήσετε γιατί, παρότι θα είστε σε θέση να το κάνετε, ενδέχεται να προκύψουν νομικά προβλήματα αποζημίωσης σε περίπτωση ατυχήματος.
Οι υποτροπές είναι εξαιρετικά σπάνιες και εμφανίζονται μόνο αν διαπυηθεί το χειρουργικό τραύμα.
Αν κάνετε δουλειά γραφείου ή άλλη που δεν απαιτεί σωματική καταπόνηση ή στην οποία δε σηκώνετε βάρη, μπορείτε να επανέλθετε σ’ αυτήν μία-δυο μέρες μετά το χειρουργείο. Σε αντίθετη περίπτωση πρέπει να απέχετε από την εργασία σας για δύο-τρεις βδομάδες. Στις δύο εβδομάδες μπορείτε να ξεκινήσετε κάποιο ελαφρύ πρόγραμμα γυμναστικής χωρίς βάρη ενώ μπορείτε να μπείτε σε πλήρες πρόγραμμα στις 4 βδομάδες. Τέλος, για τις πρώτες 3 εβδομάδες μετεγχειρητικά δεν πρέπει να σηκώνετε πάνω από 5-7 κιλά. Μετά από αυτό το διάστημα μπορείτε να σηκώσετε ότι θέλετε.